تاثیر عملیات سرد کردن زیر صفر بر ساختار میکروسکوپی و رفتار تریبولوژیکی فولاد 7147/1
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی اصفهان - دانشکده مهندسی موادو متالورژی
- نویسنده سیما ترکیان
- استاد راهنما محمد رضا طرقی نژاد علی شفیعی
- تعداد صفحات: ۱۵ صفحه ی اول
- سال انتشار 1392
چکیده
در این پژوهش تأثیر زمان عملیات زیر صفر بر رفتار سایشی فولاد 7147/1 (5120) موردمطالعه قرار گرفته است. جهت انجام عملیات کربوره کردن، نمونه¬ها درون جعبه¬هایی از فولاد نسوز با ترکیبی از پودر زغال، باریم کربنات و سدیم هیدروکسید به نسبت 1:1:50 قرار گرفت و به مدت 6 ساعت، در دمای c? 920 کربوره شد؛ سپس در داخل این جعبه در هوا تا دمای محیط خنک شدند. عملیات آستنیته کردن در دمایc? 930 به مدت 1 ساعت بر روی نمونه ها اعمال و در روغن کوئنچ شد. به منظور بررسی تأثیر زمان فرایند زیر صفر عمیق، نمونه ها به مدت زمان 1، 24، 30 و 48 ساعت در نیتروژن مایع در دمایc? 196- نگهداری شدند و سپس در دمای محیط در اتاق نگهداری شد. به منظور بهبود خواص فولاد و آزاد¬سازی تنش¬های داخلی ناشی از کوئنچ، نمونه¬ها به مدت 2 ساعت در دمای c ? 200 در کوره نگهداری شدند. نمونه¬ها پس از آماده سازی سطحی، تحت آزمون¬های مختلف قرار گرفتند. برای تعیین فازها از روش پراش پرتو ایکس استفاده شد؛ بدین منظور نمونه ها در ابعاد مناسب تهیه و با استفاده از نرم افزار xpert فازهای موجود با استفاده از عناصر اولیه تعیین شد. آزمون سایش به روش گلوله روی دیسک با استفاده از گلوله¬ای از جنس کاربید تنگستن بر نمونه های دیسکی با دو بار 80 و 110 نیوتون به مسافت 1000 متر در رطوبت هوای 5±30% و درجه حرارت c? 5±25 انجام شد. سختی نمونه ها به صورت ماکرو در مقیاس راکول سی اندازه گیری شد. مطالعات پراش پرتو ایکس حاکی از کاهش در مقدار آستنیت باقیمانده در اثر اعمال عملیات زیر صفر بوده بگونه¬ای که در زمان های بیش ازیک ساعت، پیک آستنیت باقیمانده مشاهده نشده¬است. بررسی های میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی توزیع بهتر کاربیدها، ریز شدن و افزایش کسر حجمی کاربیدها را در عملیات زیرصفرعمیق نشان داد. بدین ترتیب عملیات زیر صفر عمیق منجر به افزایش در سختی در حد 4 تا 33% و تا 24 ساعت ، افزایش مقاومت سایشی تا %39/191 می¬گردد. با افزایش بیش¬تر زمان عملیات زیر صفر، مقاومت سایشی نمونه¬ها کاهش یافته است؛ به¬گونه¬ای که در نمونه¬ی 48 ساعت عملیات زیر صفر شده مقاومت سایشی کاهش یافته است. علت افزایش سختی نمونه¬ها کاهش میزان آستنیت باقیمانده در اثر عملیات زیر صفر عمیق و دلیل کاهش مقاومت سایشی نمونه¬ها پس از 24 ساعت، رشد کاربید¬ها و توزیع غیریکنواخت آن در ساختار و در نتیجه ضعیف شدن زمینه بوده است؛ بنابراین مدت زمان 24 ساعت عملیات زیر صفر عمیق بر فولاد 7147/1 زمانی بهینه است.
منابع مشابه
بررسی و مطالعه تاثیر عملیات سرد کردن زیر صفر عمیق بر ساختار میکروسکوپی و رفتار تریبولوژیکی فولاد ابزار h13
در فولادها با افزایش درصد کربن و عناصر آلیاژی، دمای شروع و پایان استحاله مارتنزیتی کاهش می یابد. لذا در فولاد های پرآلیاژ و با کربن بالا، دمای پایان استحاله مارتنزیتی به کمتر از صفر درجه سانتی گراد می رسد. در این فولاد ها پس از عملیات حرارتی کوئنچ و تمپر معمول، مقداری آستنیت در ساختار باقی خواهد ماند. این فاز که فازی نرم است باعث کاهش سختی و مقاومت سایشی و ناپایداری ابعادی می گردد. بنابراین یکی...
15 صفحه اولبررسی تاثیر عملیات زیر صفر عمیق بر سختی و رفتار تریبولوژیکی فولاد ۳۲۵۵/۱
یکی از روش های بکار رفته برای کاهش و یا حذف آستنیت باقیمانده، استفاده از عملیات زیرصفر عمیق می باشد. فولاد ابزار تند بر گیگانت (3255/1) از جمله فولاد هایی است که دمای پایان استحاله مارتنزیتی آن کمتر از صفر درجه سلسیوس است. با توجه به کاربرد گسترده این فولاد، استفاده از عملیات زیر صفر عمیق جهت کاهش آستنیته باقیمانده امری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، تاثیر مدت زمان نگهداری 1، 24 و 48 ساع...
متن کاملبررسی تاثیر عملیات زیر صفر عمیق بر سختی و رفتار تریبولوژیکی فولاد 3255/1
یکی از روش های بکار رفته برای کاهش و یا حذف آستنیت باقیمانده، استفاده از عملیات زیرصفر عمیق می باشد. فولاد ابزار تند بر گیگانت (3255/1) از جمله فولاد هایی است که دمای پایان استحاله مارتنزیتی آن کمتر از صفر درجه سلسیوس است. با توجه به کاربرد گسترده این فولاد، استفاده از عملیات زیر صفر عمیق جهت کاهش آستنیته باقیمانده امری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، تاثیر مدت زمان نگهداری 1، 24 و 48 ساع...
متن کاملتاثیردمای عملیات زیر صفر بر ساختار و رفتار سایش فولاد سردکار 2304/1
در این تحقیق تاثیر دمای عملیات زیرصفر بر سختی، ریز ساختار، مقاومت سایشی و درصد آستنیت باقیمانده در فولاد 2304/1 بررسی گردید. بدین منظور از دو دمای زیرصفر: 80- درجه سانتیگراد به عنوان دمای زیرصفر سطحی و 196- درجه سانتیگراد به عنوان دمای زیرصفر عمیق استفاده گردید. نتایج نشان داد عملیات زیرصفر باعث افزایش در سختی و کاهش در مقدار آستنیت باقیمانده در مقایسه با عملیات حرارتی متداول می گردد. همچنین ...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی اصفهان - دانشکده مهندسی موادو متالورژی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023